တိုက္ပြဲေခၚသံ

ကြင္းကေလး႐ြာအနီး မိမိ႐ိုက္ထားေသာဓါတ္ပံု (၁၉၉၂)

၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေကအင္ယူတပ္မဟာ ၆ နယ္ေျမသို ့ န၀တစစ္တပ္က ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ေနေသာအခ်ိန္...

စာေရးသူမွာ ABSDF ေက်ာင္းသားအဖြဲ ့မွ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းတဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာမွရ႐ိွေသာ ေဆး၀ါးမ်ား၊ အကူအညီမ်ားျဖင့္ ေဆး႐ံု၊ ေဆးေပးခန္းမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် လိုက္လံဖြင့္ေပးေနခ်ိန္...

တိတိက်က်ၫႊန္းရလွ်င္... ကရင္ျပည္ေကာ့ကရိတ္ၿမီဳ ့အေရွ ့ေတာင္ဖက္႐ွိ အိမ္ေျခ ၃၀၀ ခန္ ့ရွိေသာ ကြင္းကေလး႐ြာတြင္ျဖစ္သည္။ န၀တစစ္တပ္က ကြင္းကေလး႐ြာအား ကရင္သူပုန္အားေပးသည့္႐ြာျဖစ္သည္ ဟု စြတ္စြဲၿပီး ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္သည္။ ကရင္ႏွင့္ေက်ာင္းသားတပ္မ်ားမွာ ဆုပ္ခြာသြားၿပီးျဖစ္သည္။ ႐ြာသား အမ်ားစု အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ကေလးငယ္မ်ားမွာ ပို၍ေတာနက္ေသာေနရာမ်ားသို ့ေရွာင္တိမ္း သြားၾကသည္။ ေယာက်ာၤးမ်ားမွာ ႐ြာႏွင့္မနီးမေ၀း၌ က်န္ခဲ့ေသာအိမ္မ်ားကို စိုးရိမ္ကာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾက သည္။ န၀တတပ္မွ ထြက္မေျပးဘဲ က်န္ေနခဲ့ေသာ အဖြားအိုတဦးကို ယခုလို ေမးျမန္းခဲ့သည္။
န၀တစစ္သား။ ။ အဖြားႀကီး၊ ထြက္မေျပးဘဲ က်န္ေနတာ ေသမွာ မေၾကာက္ဖူးလား။
အဖြားအို။ ။ ဘာလို ့ထြက္ေျပးရမွာလဲ။ ဒါဟာ ငါ့အိမ္၊ ဒါဟာ ငါ့ေျမငါ့ျခံ၊ ငါဒီ႐ြာမွာပဲ ေမြးတယ္၊ ဘယ္ေနရာကို ထြက္ေျပးရမွာလဲ။
စစ္သား။ ။ ဟုိကရင္ငေပြး (ေကအင္ယူစစ္သား) နဲ ့က်ဳိ ့ပိုး (ေက်ာင္းသား) ေတြကို ေတြ ့သလား။ ဘယ္ဖက္ကိုထြက္သြားသလဲ။
အဖြားအို။ ။ ေတြ ့တယ္။ သူတို ့က နင္တို ့လိုပဲ စစ္အက်ၤ ီေတြ၀တ္ထားတယ္။ ေသနတ္ေတြ ကိုင္ထားတယ္။ ငါ့တဲမွာ ထမင္းခ်က္စားသြားတယ္။ အခုနင္တို ့လည္း ဗို္က္ဆာၿပီမဟုတ္လား။ ထမင္းခ်က္စားၾက။ ၿပီးရင္ သူတို ့လိုပဲ သြားၾက။ ငါလည္း ၾကက္ေလး၊ ၀က္ေလး အစာေကၽြးလုိက္အံုးမယ္။

အထက္ပါ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုမႈမွာ တကယ္ျဖစ္သည္။ စာေရးသူမွာ န၀တတပ္မ်ား ျပန္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ရက္အနည္းငယ္ခန္ ့တြင္ ကြင္းကေလး႐ြာစြန္၌ ဖြင့္ထားေသာ ေဆးခန္းကို လာၾကည့္ရင္း ႐ြာထဲသို ့ေလွ်ာက္ ္ၾကည့္စဥ္ KNU မွ မိတ္ေဆြတဦးက န၀တတပ္သားမ်ားႏွင့္စကားေျပာခဲ့ေသာ ယင္းအဖြားအိုအား မိမိနဲ ့မိတ္ ဆက္ေပးခဲ့သည္။

ဟုတ္သည္။ ျပည္သူမ်ား စစ္ပန္းေနၾကၿပီ။ ေငြခန္းေနၾကၿပီ။ ထြက္ေျပးရန္ေျမမရွိ၊ စားေသာက္ရန္ ေငြမရွိ။ အဖြားအို၏ အျမင္မွာရွင္းသည္။ မင္းတို ့မတဲ့လို ့ရန္ျဖစ္တာ တျခားမွာသြားျဖစ္၊ ငါ့ကိုဘာမွ ဒုကၡမေပးနဲ ့။ ငါေတာ့ လာသမွ်လူအားလုံးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီမယ္။ ဒါပဲ။

ျမတ္သည္။ မိမိတို ့ေတာ္လွန္ေရးဖက္မွျမင္လွ်င္ ျမတ္သည္။ န၀တတပ္အား ယခုကဲ့သို ့ ျပန္အာခံရဲသည့္လူ မ်ားမ်ားလိုသည္။ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းျမင္ၿပီး ပီျပင္ျပတ္သားေသာ အေတြးအေခၚရွိရန္လိုသည္။ န၀တသည္ စစ္တပ္ကို အေျခခံ၍ဖြဲ ့စည္းထားေသာ အစိုးရျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရာရာကို အာဏာႏွင့္ ခ်ိမ္းေျခာက္ေနမွာ ျဖစ္သည္။ အာဏာတည္ၿမဲဖို ့ကလြဲၿပီး ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္လာသည္။ ထမင္းငတ္၍ ေသေသာသူမ်ားရွိလာသည္။

ေဒၚစုေျပာခဲ့ေသာ စကားေလးတခြန္းအားသတိရလိုက္သည္။ `ကၽြန္မ စစ္တပ္ကို မေၾကာက္ဖူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူတို ့မွာရွိတာ ေသနတ္ေတြခ်ည္းပဲျဖစ္လို ့´

အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ၊ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္႐ြာ၊ အမိႏိုင္ငံအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကပါစို ့။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မုခ် က်ဆံုးရေပလိမ့္မည္။

ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ေသးလား....

ၿပန္ေခါက္ထားခဲ့ေလ....

ရင္ထဲက ေက်းဇူးစကား

ဤ LA ဆႏၵျပပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္...

အခက္အခဲ၊ မအားလပ္သည့္ၾကားထဲက ၎တို ့၏ ေငြတမွ် တန္ဖိုးႀကီးလွေသာလုပ္အား၊ ရွားပါးေသာအခ်ိန္၊ အေရးႀကီးေသာအလုပ္ကို ခြင့္ေတာင္း၊ ေက်ာင္းပ်က္ခ်ိန္အခ်ဳိ ့ကို မသံုးခ်င္ပဲသံုးကာ ဆႏၵျပပြဲသို ့ မပ်က္မကြက္ လာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ LA ၏ အမ်ိဳးခ်စ္ ျမန္မာမ်ား...

အခ်ိန္တိုကာလအတြင္း... အိပ္ဖြင့္ပို ့စာအတြက္ မေမာမပန္း ဆက္သြယ္၊ ေခါင္းကိုက္ခံကာ ေရးသား၊ ေဒသခံ ပုလိပ္ႏွင့္အာဏာပိုင္မ်ားကို အသိေပး၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ႏွင့္ ပိုစတာမ်ားကို မၿငီးမညဴ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ား...

ေနပူဒဏ္ကိုမမႈ၊ ပင္ပန္းသည္ကို သတိမရ၊ အေရးႀကီးသျဖင့္ ေသြးနီးၾကတဲ့... တိုင္သမွ်ကို တက္္ႂကြစြာ အေဖာက္ညီညီ ၀ိုင္း၀န္းေအာ္ဆိုကာ ရင္တြင္းက ဆႏၵမ်ား ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကသူမ်ား...

ဗီဒီယို၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္၊ သတင္း၊ မီဒီယာႏွင့္ You Tube တြင္ ေန ့ခ်င္း၊ ညခ်င္းၿပီးေအာင္ အိပ္ေရးပ်က္ခံကာ ခိုင္းတာလို ့မျမင္၊ တာ၀န္တခုရယ္လို ့ယူဆကာ လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့ၾကသူမ်ား... အခ်ိန္တို တခဏေလးမွာပဲ ဓါတ္ပံု ႏွင့္သတင္းကို အင္တာနက္၌ တင္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ မီဒီယာမွ ပုဂိၢဳလ္မ်ား...

အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ လူကိုယ္တိုင္ မလာႏိုင္ေသာ္လည္း စိတ္အား၊ ႏႈတ္အားျဖင့္ အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား...

တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္သက္သက္ျဖင့္... အဖြဲ ့အစည္းစြဲ၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ အုပ္စုစြဲမထား၊ လိုအပ္တာ မွန္သမွ် အားလံုးကို ၀န္းရံ ပံ့ပိုးေပးခဲ့ၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ LA Organizers မ်ား...

အားလံုး၊ အားလံုး၊ အားလံုးကို... ဤေနရာမွ လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ရင္ထဲမွ ေျပာဆိုပါရေစ...

စီစဥ္သူမ်ား
စက္တင္ဘာ ၁ ရက္၊ ၂၀၀၇

ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ေသးလား....

ၿပန္ေခါက္ထားခဲ့ေလ....